صبح امید

کوفیان یکی یکی نامه به امام حسین (علیه السلام) نوشتند و از او دعوت کردند ؛ گفتند:

 امروز این مد روزه

   ماها رو ماشینامون یا حسین نوشتیم و دامب و دومب موسیقی هامون را به دامب و دومب نوحه ای تبدیل کردیم؛ گفتیم :

امروز این مد روزه

 کوفیان یکی یکی به استقبال سفیر امام (مسلم بن عقیل) آمدند گفتند :

استقبال کردن سفیر؛  مد روزه

  ما به استقبال غذاهای نذری رفتیم و از سفره  دین شناسی کاروان حسینی خوردیم و نمک گیر نشدیم گفتیم :

فقط  لقمه تبرّک خوردن ؛ مد روزه

 کوفیان یکی یکی شمشیرهاشون را برای جنگ ؛ تیز می کردن می گفتند :

حالا این  مد روزه

  ماها شمشیرهامون را بر فرقمان کوبیدیم تا خوراک دین ستیزی رسانه های بیگانه شویم گفتیم:

 این مد روزه

 کوفیان هلهله کردند تا نشنوند سخنان حق عاشورائیان را ؛ گفتند :

این  مد روزه

 ماها طبلهامون را بی شناخت از قیام حسینی بزرگتر می کنیم میگیم :

حالا این مد روزه

 کوفیان یکی یکی برای حضور در صحنه جنگ جمع می شدند گفتند :

امروز این  مد روزه

   ماها در تماشاخانه عزاداریها ؛  سیاه پوش جمع شدیم بی معرفت به نهضت حسینی ؛ گفتیم :

حالا این مد روزه

 کوفیان برای شهید کردن امام حسین (علیه السلام) متفق القول شدند و متحد ؛ گفتند:

 این حالا  مد روزه

ماها هر کدوم در چند قدیمون تکایای جداگانه زدیم و سینه زنی های جداگاته تشکیل دادیم چون :

حالا تفرقه در جمع عزاداریهای ما ؛ مد روزه

 کوفیان ناموس کاروان حسینی را از میان نامحرمان بردند ؛ گفتند :

این  مد روزه

 ماها در وبلاگ هامون کنار دخترکان عاشق ؛ از قیام حسینی نوشتیم گفتیم :

این مد روزه

 کوفیان برای چند درهمی ؛ خون حق ریختند به امید اینکه بعداً توبه کنند چراکه میگفتند :

 مد روزه

ماها روی جمله (دلمون صافه ) مانور دادیم و کج دینی کردیم به امید توبه در کهنسالی ؛ گفتیم :

حالا این مد روزه

 و این چنین امام حسین (علیه السلام) مظلوم تاریخ گشت

 چون نشنیدیم

 صدای حی علی الصلاه او را در ظهر عاشورا

 چون نشنیدیم